De Meesteres bond zijn handen vast met zachte zijden sjaals – het was niet zijn fantasie, maar haar variatie op zijn fantasie, een manier om het haar eigen te maken, dus hij liet het haar toe, hoewel zoiets nog nooit eerder bij hem was gedaan en hij wist niet zeker hoe hij er nu over dacht. Hij sloeg zijn hand om de paal toen ze het koele, glibberige doekje om zijn pols spande en hoe sterk het was.
Sterker dan het leek. Een steek van beangstiging stak zijn buik toen het tot hem doordrong dat hij op een echte manier aan haar was overgeleverd, en hij kuste haar onder haar oor toen ze over hem heen leunde om de tweede knoop vast te maken. tweede knoop vast te maken. Ze rilde en ging rechtop zitten, schrijlings en glimlachend neerkijkend op haar gevangene.
Een roodharige. Slank, langer dan ze eruit zag. De schoonheid van haar gelaatstrekken deden je aan haar denken als klein, hoewel ze op hakken bijna oog in oog met hem stond. Haar jongensachtig kort geknipt, glinsterend als sintels in het schemerige licht. Ze droeg geen make-up en geen parfum. Haar huid was als de binnenkant van een zeeschelp – ivoorkleurig getint met roze. Ze droeg een van zijn overhemd, en het stond haar enorm, de staart reikte voorbij haar knieën, de manchetten omsloten haar kleine handen. Ze trok het over haar hoofd uit zonder los te knopen – en daar was ze.
Lichtend in de schaduwen, met kleine rondingen en net zo mooi als hij zich altijd had voorgesteld. Verlegen ook – haar ogen neergeslagen toen hij haar voor het eerst helemaal bekeek. Het verbaasde hem altijd als mooie vrouwen verlegen waren. Hij nam even de tijd om elk detail in zich op te nemen: slanke dijen die zijn heupen omsloten, kleine wijd uitlopende heupen, het kleinste vleugje van een buikje gewikkeld in het donkerblauwe kant van haar slipje. Dat kant kriebelde toen hij hard werd tegen haar aan. Hij kronkelde, een beetje, en voelde hoe de spieren in haar benen aanspannen als reactie. Hij ademde harder, alsof er minder lucht in de kamer was dan een seconde eerder.
De sproeten van een roodharige stippelden haar schouders uit, als de vacht van een luipaard, en blekere, gouden sproeten baanden zich een weg naar beneden in de spleet tussen haar appelgrote borsten. Ze had zo vaak gezegd dat ze wilde dat ze groter waren, en de aandoenlijke absurditeit daarvan maakte hem nu bijna aan het lachen. Ze waren groot op haar kleine postuur, vol en rond, in schijnbare tegen de zwaartekracht in. Hij wilde ze omhelzen en herinnerde zich dat hij dat niet kon toen de zijden banden zijn armen op hun plaats hielden. Haar mondhoeken mond gingen omhoog in het begin van een glimlach en die bloeide op toen hij in plaats daarvan in plaats daarvan zijn rug boog. Hij duwde harder met zijn heupen en haar ogen dreven dicht. Ze gaf de druk terug en slaakte een zucht.
Hij begon te spreken – misschien om haar te vertellen dat ze mooi was, misschien om vragen wat ze nu wilde doen – maar ze stopte hem met een vinger over zijn lippen gelegd. Ze leunde weer over hem heen en bracht die borsten pijnlijk dicht bij kusafstand, pakte iets van de plank boven zijn hoofd en ging weer zitten voordat hij zijn hoofd naar voren kon draaien en een tepel met zijn lippen kon aanraken. De teleurstelling droogde op toen hij wist wat ze in haar handen had. Een vierkant linnen papier: het soort waar verkoopsters monsters van parfum op spuiten bij make-up verkooppunten. En een klein flesje parfum. Hij wist dat ze het speciaal voor hem had gekocht, want ze bezat zelf geen cosmetica – die kon ze niet gebruiken. Hij had vaak genoeg gezien welk effect ze vaak genoeg op haar had, als ze in de buurt was van anderen die ze wel droegen. Ze zou het echt gaan doen. Plotseling kon hij helemaal niet meer ademen. Ze hield de kaart ver van zich af, deed het flesje open en spoot een klein beetje van de geur op het papier. Ze keek hem aan, glimlachte haar kleine glimlach, en wapperde de kaart onder haar neus, terwijl ze diep inhaleerde. De eerste nies kwam meteen. Het was geen harde, maar ze kneep haar ogen dicht en smoorde hem half, zoals ze meestal probeerde te doen. te doen, vergetend dat het nu niet hoefde, dat hij het liever had als ze het niet deed. niet deed. Zijn pols bonsde.
Hij kon het voelen in zijn borst en keel. Bloed bulderde in zijn oren, en de tweede kwam even later, veel heftiger deze keer. Haar borsten trilden door de kracht ervan. Hij boog zijn heupen hard tegen haar aan en spande zich tegen de sjaals, wanhopig om haar vast te houden, haar te knijpen, haar te kussen, haar te neuken. Ze snoof en lachte, verbaasd over zijn reactie, verbaasd over hoe lichamelijk het was (dit werd niet geassocieerd met seks voor hem; het was seks – dat geloofde ze nu), zelfs ook al had hij precies uitgelegd wat haar niezen voor hem deed. Het was zo moeilijk voor hem geweest om het haar te vertellen, maar hij was ook zo bezorgd geweest – vertrouwend en kwetsbaar – en dat had haar uiteindelijk overtuigd om toe te geven aan de genegenheid die ze voor hem voelde, aan te wakkeren tot iets meer.
Wetende dat hij een seksuele aan/uit knop had die ze naar believen kon indrukken, wond haar ook op. op. Het was leuk om onweerstaanbaar te zijn. Ze moest het maar eens proberen. Knipperend met allergische tranen uit haar ogen, vroeg ze zachtjes: “wil je er nog een?” Hij kon alleen maar knikken. Ze groef in de lakens naar het parfum flesje en besproeide de kaart opnieuw, veel royaler deze keer. Hij wiegde nu met zijn heupen, dacht niet na, zijn lichaam nam het over en probeerde zo dicht mogelijk bij haar te komen, probeerde een deel van haar te worden, onafhankelijk van zijn hersenen. haar te worden, onafhankelijk van zijn hersenen. Ze hield hem zo stil als ze kon, hem schrap zetten met haar dijen, hem in bedwang houden met haar heupen, daar hield ze van. Het was zalig om hem vast te houden aan het kantje van wat hij het liefst wilde, om het verlangen van hem in haar te voelen stromen als een elektrische stroom. Zelf zou ze zich niet lang meer kunnen inhouden. Deze keer voerde ze een show op. Een nies-tease.
Ze liet de kaart onder haar neus tot het kietelde, tot ze de eerste beet in haar sinussen en de eerste tranen in haar ogen. Toen haalde ze het weg. Net lang genoeg om het gevoel te laten verdwijnen. Ze bracht het terug en nam een diepere snuif, kwam dicht bij de nies, niet zeker van zichzelf of of niet zou gebeuren. Op het laatste moment gebeurde het niet. Ze snoof hard en lachte opnieuw om zijn uitdrukking: een mengeling van ontzag en stuwende lust. De volgende keer dat ze het parfummonster bij haar neus bracht niesde ze meteen, oncontroleerbaar hard, ze vergat zichzelf weer en probeerde het te te smoren, niet dat het iets uithaalde. Een tweede volgde, toen een derde. Hij sprong en trilde elke keer onder haar, alsof hij degene was die niesde en niet zij. Ervan overtuigd dat ze vanzelf zouden blijven komen voor een paar minuten, wuifde ze het parfumkaartje weg en richtte zich zichzelf genoeg op om uit haar slipje te glijden. Ze nestelde zich weer op hem en hij sloot zijn ogen, hijgend naar de warmte van haar, de natheid. Ze wilde hem kussen. In plaats daarvan nam ze hem in haar hand en hielp hem bij haar naar binnen, allebei hijgend bij de sensatie, en gleed op hem neer. Haar neus kietelde. Ze liet hem dieper glijden terwijl het kietelen intenser werd, en niesde hard op het moment dat hij zover mogelijk in haar was. Hij sprong alsof hij gestoken met een speld.
Ze drukte haar heupen tegen hem aan en deed het nog een keer, hun heupen op elkaar geklemd. Nog twee snelle, harde niesbuien deden hem zijn hoofd achterover gooien en kronkelen alsof hij pijn had. Het gaf haar een diepe steek van genot in haar onderbuik om naar hem te kijken, en ze lokte nog een nies uit door o zo langzaam in te ademen, om dat zwakke, hardnekkige gekriebel aan te moedigen. kietelen aan te moedigen. Ze besefte dat haar knopen uitgleden, net een moment voordat ze de strijd opgaven en loslieten. Zijn armen kwamen om haar heen haar tegen zijn borst en zijn mond ontmoette de hare in een ruwe, diepe kus die ze zich uit moest worstelen om weer te niezen. Toen lag ze op haar rug, omgedraaid voordat ze wist wat er gebeurde, en ze was een beetje bang. Zoals ze de allereerste keren was geweest dat ze ooit seks had gehad. Bang dat het pijn zou doen, bang voor wat hij zou doen, bang dat hij op de een of andere manier haar uit elkaar zou halen, en ergens diep in haarzelf hoopte ze dat hij dat zou doen. Er naar uitkijken. Dat was toen een deel ervan geweest, plezierig op een vreemde manier, maar het was nu beter. Zowel omdat het herontdekt was, en omdat ze hem vertrouwde. Van hem hield. Hij reed in haar en het voelde zoooo goed – ze wenste dat er nooit een einde aan zou komen. Het duurde een paar tellen voordat ze besefte dat ze niet meer ging niezen zonder hulp.
“Alsjeblieft niet stoppen,” mompelde hij in haar oor, “alsjeblieft niet…” dus snoof ze en fluisterde terug “help me.” Hij pakte het parfumflesje en richtte het op haar, aarzelend op de laatste seconde om het in haar gezicht te spuiten. “Ga je gang,” zei ze – een overhaaste beslissing die ze waarschijnlijk zou bekopen met urenlange benauwdheid en dagenlange sinuspijn, maar ze was in het moment en wilde niet dat het moment zou eindigen. Hij spoot parfum in de lucht boven haar in plaats van recht op haar, een klein compromis dat haar toch raakte, haar geruststelde dat hij iemand was voor wie ze dit wilde doen, en toen de zoetgeurende nevel haar wangen afkoelde, begon ze echt te niezen. Dit was een zware aanval – het soort dat ze in de lente had, of als een overijverige verkoopster in het winkelcentrum haar met parfum overgoot toen ze langsliep, of als ze een uur bezig was geweest met het schoonmaken van een bijzonder stoffige hoek van haar appartement.
Ze kon voelen hoe hij zowel naar voren en zich terugtrekken, bang dat hij haar pijn deed, bang dat ze zich ellendig was, en ze hield hem dicht bij zich, bokte onder hem, moedigde hem aan om er het beste van te maken. Dat deed hij ook. En de niesbuien kwamen ongecontroleerd, de ene na elkaar. Ze zocht op het nachtkastje naar een prop tissues en niesde erin, zeker vijftien of achttien keer voordat het zelfs maar begon af te nemen. Elke vijfde of zesde keer was bijzonder heftig, en hij stootte zich na elke keer zo wanhopig in haar dat ze verbaasd was dat hij dat hij niet klaarkwam. Het was op zich best een goede sensatie, het niezen – de spanning en het loslaten, keer op keer herhaald – een machinegeweer van overweldigende en onontkoombare lichamelijke sensaties, die haar stuk voor stuk vastklemden op de hardheid in haar… miniatuurversies van het orgasme dat ze op het punt stond te krijgen. Dat was leuk en vreemd, want haar orgasmes waren vaak ongrijpbaar en moeilijk gewonnen – maar toen gebeurde het, en ze groef haar nagels in zijn schouders, klemde haar benen hard genoeg om hem heen om pijn te doen, en dacht helemaal nergens aan. Toen het afliep hapte haar adem, ze inhaleerde, wachtte, voelde het vervagen en fluisterde zelfs “oh, sorry–” voordat het twee keer zo sterk terugkwam sterk terugkwam en ze hard genoeg niesde om vlekken achter haar gesloten ogen te zien.
Dat was het voor hem – hij explodeerde in haar, jankend, huilend toen het eindigde. Ze wiegde zijn hoofd, kuste hem, draaide zich om te niezen, lachte en kuste hem opnieuw. Hij mompelde excuses, duwde tissues naar haar, keek naar haar rode neus en huilerige ogen en raakte nog meer overstuur. “Ssst,” fluisterde ze. “Niet doen. Ik ben oké.” Het kostte haar een paar minuten om zijn schuldgevoel en bezorgdheid te sussen, maar het lukte haar. deed het, en hij hield haar vast en wiegde haar in slaap.
