Ik had nooit gedacht dat kleren kopen mijn leven zou veranderen, maar dat deed het wel. Dit was begin jaren 90, mijn eerste dag in Sint-Petersburg, toen ik naar Rusland verhuisde voor een nieuwe baan als docent. Ergens tussen Amsterdam en Rusland was de luchtvaartmaatschappij mijn tas kwijtgeraakt, dus alles wat ik had was de kleding die ik tijdens de vlucht had gedragen, een T-shirt en een losse katoenen broek met koord. Ik had iets nodig, in ieder geval om me op de been te houden tot mijn oude spullen aankwamen. De blonde russische slet op de foto kun je ontmoeten voor live seks.

Vlakbij het appartement waar de universiteit me had ondergebracht, vond ik een openluchtmarkt, en ik dacht: waarom niet leven als een Rus? Ik slenterde door de gangpaden tussen kraampjes die van alles verkochten, tot ik bij een kraampje kwam met herenkleding en linnengoed van verrassend hoge kwaliteit.

Toen ik even pauzeerde om het te bekijken, zei een vrouw op een krukje met een kopje thee: “Jongeman, betere kleren voor een betere prijs vind je nergens in de stad.”

Ze stond op, een lange, sterk uitziende vrouw, misschien 50, maar wat je knap zou kunnen noemen, met een brutale blik in haar blauwe ogen en haar snelle glimlach. Ze was roodharig, haar haar niet grijs en niet geverfd, lang langs haar rug. Ze had lichte sproeten op haar wangen en neus, en ondanks haar kleur had ze iets bijna Aziatisch in de vorm van haar ogen en haar brede lippen. Ze had kleine borsten en bewoog zich gracieus en zeker.

Ze vroeg me wat ik zocht, en toen ik haar vertelde over broeken en overhemden, glimlachte ze breed.

“Een buitenlander?” zei ze.

Ik vertelde haar dat ik uit Amsterdam kwam, en ze prees mijn Russisch, waarna ze inging op de kwaliteit van haar kleren, hoe ze met de hand waren gemaakt in een streek waar ik nog nooit van had gehoord, en ze bood me thee aan.

Ze leek ervan te houden om te praten, me te ondervragen over wat ik deed in Peter, zoals ze het noemde, hoe lang ik zou blijven, enzovoort. Ze gaf commentaar op mijn lange haar, noemde het mooi, wat een mooie jongen ik was, terwijl ze speels de uiteinden van mijn haar in haar vingers draaide.

“Ik weet het,” zei ze. “Je bent een volwassen man, maar nee, ik zie dat je nog steeds een jongen bent, een lieve jongen. Schaam je er niet voor.”

Toen ze hoorde dat ik literatuur ging doceren, poëzie, zuchtte ze een beetje, zei: “Ah, poëzie,” met een verre blik in haar ogen, bijna een droefheid, toen kwam ze terug, bekeek me lang, met iets in gedachten. Ze vroeg me mijn naam, en ik vertelde haar, Robin, en ze zei: “Ik ben Sascha. Zullen we vrienden worden, Robin?”

Ik voelde hoe leuk ik haar vond, hoe leuk ik het vond om met haar te praten, en zei: “Ik denk dat ik dat wel wil, Sascha.”

“Nou, dan doen we dat,” zei ze. “Maar nu, laten we je iets aantrekken. Welke maat heb je?”

Toen ik haar vertelde dat ik niet wist wat mijn maten zouden zijn in het Russisch, lachte ze.

“Natuurlijk,” zei ze. “Nou, daar komen we wel achter.”

Ze pakte mijn arm en bracht me in de grote kraam, en toen draaide ze zich om om in een houten kistje te graven dat ze onder de kruk vandaan haalde. Ik kon het niet helpen haar mooie billen te bewonderen toen ze zich voorover boog, en toen ze zich omdraaide, leek het alsof de huisjurk die ze droeg misschien net iets meer openging op haar blanke borst en lichte sproeten liet zien die zich ook daar verspreidden.

Ze had een meetlint in haar handen en zei: “Laat eens zien hoe groot je bent.”

Ze deed een halve stap achteruit en keek me op en neer. “Lang en misschien een beetje te dun, maar gezond.” En ze lachte.

“Nu, kom,” zei ze terwijl ze de tape over mijn schouders spreidde, me vervolgens liet omdraaien en hetzelfde deed. Ik hoorde haar in zichzelf mompelen, maar ze schreef niets op.

Ze zei dat ik me weer moest omdraaien, en terwijl ze dat deed, voelde ik haar vingers lichtjes mijn kont aanraken, vlakbij mijn heup, alsof ze me zelf wilde draaien. Hoewel ze waarschijnlijk 15 jaar ouder was dan ik, gaf het gevoel van haar daar een sensatie door me heen, en terwijl ik me omdraaide was ik me ervan bewust dat mijn orgaan een beetje zwaarder hing.

“Nu, armen uit,” zei ze, terwijl ze haar mooie, sterke armen naar me uitstrekte, en toen ik deed wat ze zei, kwam ze dichtbij om de maat rond mijn rug te nemen. Ik kon toen haar lichaam ruiken, geen parfum, maar warmte, en ik hield ervan, hield van de nabijheid van haar rode haar.

Haar handen gingen naar mijn blote heupen.

Ze maakte het bandje los en schoof het langs mijn bovenlichaam naar mijn middel, en trok het daar strakker, toen naar mijn heupen, en terwijl ze dat deed, trok ze de taille van mijn broek naar beneden, haar vingers op mijn blote huid. Ik keek snel naar beneden, naar haar handen, voelde de sensatie, een rilling, en toen ik terugkeek naar haar gezicht, keek ze naar me.

“Maak je geen zorgen,” zei ze, maar haar handen bleven op mijn nu blote heupen. “Ik wil gewoon zien hoe groot je bent.”

“Het is – het is mooi,” zei ik, mijn adem een beetje benauwd in mijn borst, en ze lachte, me plagend.

Toen trok ze snel de tape strak, keek naar het getal daar, en gaf mijn broek kleine rukjes tot aan mijn middel.

“Zo, nu benen,” zei ze bruusk.

Ze knielde voor me, hield een uiteinde van de tape tegen de binnenkant van mijn enkel, en liep toen langzaam met haar andere uiteinde langs de binnenkant van mijn been, terwijl ze de tape door haar vingers liet trekken. Ik voelde mezelf groeien, begon te verstijven, terwijl ik probeerde mijn gedachten af te leiden, het te stoppen, en net toen ze halverwege mijn dij was liet ze haar hand vallen, mompelde iets en begon opnieuw.

Ik keek toen voor het eerst op haar neer, haar gezicht ter hoogte van mijn groeiende pik, en voelde nu haar hand ertegenaan komen. Ze stopte, keek naar me op, zei zacht: “Neem me niet kwalijk,” haar vingers nog steeds op de kop van mijn penis.

“Het is – het is OK,” stamelde ik weer, en ze glimlachte.

“Ik weet het,” zei ze, en haar vingers begonnen langzaam te bewegen, openend rond mijn schacht terwijl ze haar weg naar boven volgde. “Ik kan voelen hoe OK het is.”

Haar warme hand sloot zich om mijn schacht en kneep zachtjes, stevig.

“Groeit hij nog?” zei ze, zachtjes lachend, en toen begon ze op en neer te strijken, een paar keer maar, waardoor er rillingen door me heen gingen.

Maar toen liet ze los, stond snel op en zei: “Wat een aardige jongeman. Je laat me alles met je doen wat ik wil, hè?”

Ik voelde mezelf blozen en mijn pik klopte en duwde tegen de voorkant van mijn broek.

Ze nam mijn arm en bracht me naar een hoek in de kraam.

“Ik zal je wat kleren brengen om te proberen,” zei ze, terwijl ze twee gordijnen naar buiten trok die daar een soort kleedkamer maakten. “Kleed je uit. Doe deze allemaal uit.”

Haar stem was streng, ik twijfelde geen moment. Ik hoorde rondom stemmen, meekraam vrouwen, uit de andere boxen, en, mijn hart en hoofd bonkend, begon mijn shirt uit te trekken. Toen het over mijn hoofd kwam, stond ze daar nog steeds, kijkend.

“Goed zo,” zei ze. “Broek ook, alles.”

“Alles?” vroeg ik.

“Alles,” zei ze. “Uit.”

Ik schoof mijn broek omlaag en stapte eruit, me op de een of andere manier pas toen realiserend dat ik ook mijn boxershort had uitgetrokken en nu helemaal naakt was. Ze hijgde lichtjes en lachte, terwijl haar ogen over mijn lichaam dwaalden.

“Oh, jij domme jongen, Robin,” zei ze. “Ik bedoelde niet ook je ondergoed.”

“Sascha, het spijt me,” zei ik, weer blozend. “Ik dacht, toen je zei ‘alles’ -“

Ik legde snel mijn handen over mijn stijve pik, probeerde hem te verbergen, voelde zo’n golf van gêne, van schaamte, en toch was ik zo hard, zo opgewonden, zo kwetsbaar achter het dunne gordijn.

“Heb je dat gedaan?” zei ze. “Of wilde je dit? Haal je handen weg. Verberg het niet. Je wilt naakt zijn, hè? Je wilt naakt zijn voor mij.”

Ik liet mijn handen vallen, en toen ik haar ogen op mijn stijve pik zag rusten, voelde ik hem kloppen, voelde ik het voorvocht erin stijgen, de kop opzwellen.

“Ja, Sascha.”

“Lieve jongen, Robin. Mijn hemel, kijk naar je, zo’n mooie penis, en zo hard. Je moet zo opgewonden zijn, zo naakt en machteloos. Je moet hem willen strelen. Je wilt hem vast heel graag strelen.”

Mijn pik trilde en het voorvocht begon dikker te worden.

“Het is al goed,” zei ze. Ze keek om zich heen en toen weer terug, glimlachend. “Ik denk niet dat iemand anders dan ik je zou zien. Je kunt het strelen. Ik vind het niet erg. Dat wil je toch?”

Mijn hand begon ernaar toe te bewegen, daar kloppend, een vrouwenlach kwam ergens vandaan en haar ogen fonkelden. Ik stopte, mompelde: “Sascha, god -“

“Schaam je je? Schaam je niet, Robin. Natuurlijk wil je je aftrekken. Je bent gewoon een lieve jongen, je moet wel. Schaam je je om het voor mij te doen? Schaam je je dat je je wilt aftrekken waar ik bij ben?”

“Ja, Sascha, dat ben ik,” zei ik.

“Ik kan gaan, ik kan je verlaten, je kunt het zelf doen, je alleen aftrekken, zonder mij,” zei ze.

“Nee, ik – ik bedoel als je, als je het niet erg vindt, als je – alsjeblieft blijft, laat me alsjeblieft, kijk naar me, ik wil,” zei ik. Mijn hart bonsde net zo hard als mijn pik, en ik nam mijn schacht in mijn hand en begon hem te strelen.

“Oh Robin,” zei ze teder. “Arme domme jongen, een volwassen man, een professor, en nog steeds gewoon een lieve jonge jongen, hulpeloos je mooie penis aftrekken hier waar iedereen je kon zien. En mij, een eenvoudige oudere vrouw, smekend om je toe te laten.”

Ze lachte weer en zei toen: “Geef me je kleren, Robin. Je shirt, je broek. Geef ze hier.”

Ik pakte ze op en gaf ze aan haar. Ze stapte weg, het gordijn open latend waar ze had gestaan, en nu was ik blootgesteld als iemand mijn kant op keek, mijn pik rood, nat, gretig. Maar ze was terug voordat iemand het zag, hoewel ze zich niet haastte, bewegend met haar vloeiende gratie, en met lege handen.

Je bent helemaal van mij, zei ze.

“Nu, Robin, je hebt niets, geen kleren, je bent naakt, je bent helemaal van mij, nietwaar?” zei ze. Haar stem was nog steeds zacht, teder, de glimlach om haar lippen een beetje plagerig, maar niet boosaardig. Ze keek me even aan en zei toen: “Dat is beter, hè? Kijk eens hoe groot je bent, hoe hard, nu je hebt toegegeven.”

Ik was buiten zinnen, zeker weten, en ik kon mijn ogen niet van de hare afhouden, terwijl ze naar me keek. Ik streelde mezelf langzaam, en ze had gelijk. Ik kon niet geloven hoe het voelde, hoe opgewonden ik was, hoe ik wilde dat het doorging, hoe ik alles voor haar wilde doen. Ik streelde mezelf langzaam, mijn aanraking zacht, en begon toen met mijn vingers rond de rand van mijn gezwollen kop te spelen, knijpend in de stijve schacht.

Juist toen klonk een vrouwenstem.

“Daria Nikolajevna, kun je wat suiker missen? Ik heb wat zoetigheid nodig.”

Sascha ademde langzaam in en liet het toen weer uit.

“Stop,” zei ze, haar stem net boven een fluistering, maar heel vastberaden. “Laat je handen vallen. Raak je penis niet aan tot ik terugkom.”

“Dat doe ik niet,” zei ik.

“Goed zo.”

Ze wendde zich van me af en riep: “Natuurlijk, Irina Fjodorovna. Ik heb altijd lief voor je.”

Maar ze liet het gordijn open toen ze naar de voorkant van de kraam ging, een opening van misschien een halve meter, waardoor ik blootgesteld werd. Mijn pik verlangde er nu naar klaar te komen, en terwijl ik naar Sascha’s wiegende heupen en haar stevige kont keek, wilde ik mezelf weer vastgrijpen en het karwei afmaken. In plaats daarvan stond ik daar en probeerde mezelf te kalmeren, of in ieder geval mezelf in bedwang te houden, toen ik me plotseling realiseerde dat een vrouw voor het kraampje me recht aankeek. Ze was zwartharig, een Aziatische vrouw zo te zien, en ik kon niet zeggen hoe oud, hoe jong.

Haar heldere ogen schoten omhoog van mijn stijve naar mijn gezicht, onze ogen ontmoetten elkaar, en ze bloosde. Ik haalde mijn schouders op, maar kon me niet bedekken of het gordijn sluiten. En toen ze mijn schouders zag, gingen haar ogen weer naar mijn stijve gezwollen pik. Het was alsof ik voelde hoe haar blik me raakte, en ik wilde hem grijpen en strelen – maar toen bloosde ze weer, en liep weg, net voordat Sascha terugkwam.

Ze bekeek me langzaam, en nam toen mijn ballen in haar vingers en begon langzaam, langzaam te knijpen.

“Ik heb je hier niet achtergelaten om je harde penis aan passerende vrouwen te laten zien, Robin,” zei ze.

“Ik heb niet…” hijgde ik toen haar kneep harder werd.

“Lieg niet tegen me,” zei ze. Ze gaf een snelle, verpletterende kneep in mijn ballen en mijn lul gutste voorvocht toen de pijn door me heen scheurde. “Ik zag hoe ze hier keek. Ik zag haar mooie gezichtje rood worden van opwinding.”

“Alsjeblieft, Sascha. Ik wist niet wat ik moest doen,” zei ik terwijl ze langzaam haar greep op mijn ballen losliet. “Toen ik me realiseerde dat ze me kon zien, dat ze keek, was het te laat. En ik dacht, ik dacht dat je wilde dat ik het gordijn open liet. Ik schaamde me dat ze me zag, maar…”

Ze liet mijn ballen los en gaf een klap op mijn pik, maar niet zo hard, net genoeg om hem te laten schommelen, het slijm spoot eraf.

“Maar deze mooie penis is nog steeds hard,” zei ze. “Ik denk dat je opgewonden bent door de vernedering.”

Ze sloeg me weer lichtjes, en de sensatie die door me heen ging deed me huiveren.

“Oh god, Sascha,” fluisterde ik.

“Wil je meer?”

“Ja, ja dat wil ik,” zei ik, niet eens beschaamd over de smeekbede in mijn stem.

Ze glimlachte nu weer teder.

“Dat is een goede jongen,” zei ze, en ze schoof opzij, leunend op één lang been, en terwijl ze dat deed, duwde ze langzaam op het puntje van mijn stijve eikel, duwde me naar beneden tot horizontaal, toen lager en lager, de pijn steeg langzaam door me heen, kloppend en opwindend. Ze kwam dicht naast me staan terwijl ze mijn schacht nu bijna op de grond hield en fluisterde: “Dit? Wil je hier meer van?”

“Ja, Sascha, ja, voor jou…”

Toen liet ze me los, mijn lul schoot omhoog, de bevrijding was geweldig en terwijl ik hijgde van genot, zag ik dat toen ze dicht bij me was gekomen, ze me had blootgesteld, en voor het kraamletje stond de Aziatische vrouw, teruggekomen, met grote ogen starend, mijn vernedering in zich opnemend.

“Je krijgt nog veel meer,” zei Sascha in mijn oor. “Maar nu moeten we je wat kleren geven.”