Vrijdagavond, weekend. De week was ondraaglijk lang en al op dinsdag hadden we het over wat we dit weekend wilden gaan doen.

“Er is een feestje bij Denise, haar ouders zijn niet thuis. Vanochtend vroeg ze me of we met een paar mensen langs wilden komen om te proosten op haar 18e verjaardag,” zei Daniel.

Denise – ik ben al verliefd op haar sinds we samen naar dezelfde school gingen. Ze is maar 3 maanden jonger dan ik. Maar zolang we elkaar kennen, durf ik haar niet te benaderen om te vragen of we samen iets willen doen.

Zolang ik me kan herinneren ben ik zo verlegen geweest en helaas ben ik daardoor ook de enige van mijn vrienden die geen vriendin heeft en dan hebben we het nog niet eens over de eerste keer.

Deze kans wilde ik niet laten lopen. “Goed idee, ik doe mee!” zei ik tegen Daniel. Ik kon me de situatie al voor mijn ogen voorstellen, alsof het al gebeurd was, alsof het al was uitgekomen. Met wat alcohol wilde ik mijn tong wat losser maken, dan wilde ik Denise in een grappig gesprek betrekken, meisjes houden van grappige jongens, dan zouden we nader tot elkaar komen en….

“Droom je?” zei Daniel”,ik stelde je een vraag! Zal ik je vrijdag ophalen, dan mag ik de auto van mijn ouweheer hebben. Eh ik zal bij jou thuis iets te drinken halen, we kunnen daar niet met lege handen aankomen.”
“Komt voor elkaar, ehm ik zal klaarstaan en ik zal ook wat te drinken halen” antwoordde ik.

De week sleepte zich voort, ik kwam Denise een paar keer tegen, ik bedankte haar voor de levering en in mijn hoofd bleef ik de scènes naspelen over hoe we nader tot elkaar zouden komen. Ik had een plan.

Vrijdag, net voor middernacht. “Fucking hell! Die klootzak! Die trut! Fucking shit!” schreeuwde ik tegen mezelf terwijl ik in de regen over straat liep. En toen liep alles anders…

Alles liep anders dan ik me had voorgesteld.
 
De avond begon echt precies zoals gepland. Een paar biertjes om mijn humeur wat op te vrolijken, een paar gevatte woorden uitwisselen, flirten – precies zoals ik van tevoren steeds weer had gepland.

“Haal je nog een drankje voor me?” vroeg Denise. “Natuurlijk!” antwoordde ik en liep langs de anderen om de laatste stap voor te bereiden. Ik hoorde rustige muziek op de achtergrond. Precies goed. Als ik weer bij haar ben, komen we langzaam dichter bij elkaar, we dansen samen, mijn hoofd raakt het hare, langzaam kijkt ze naar me op en….

Dan haar lippen en Daniels aanraking.

Als ik terugkom in de kamer waar Denise op me zou wachten, bril in de hand, zie ik haar met Daniel. Hun lichamen dicht tegen elkaar, hun lippen nog dichter en hun tongen hevig worstelend.

Dat kontje, dat was mijn plan.

Vol frustratie loop ik meteen naar de voordeur, onderweg grijp ik de eerste fles die in mijn handen valt. De deur slaat achter me dicht. Niemand let op, niemand komt achter me aan. Het kan niemand iets schelen.

Ik sta alleen op straat en in mijn hand staat een fles wodka, die helaas maar tot de rand gevuld is. Nog steeds op de oprit, zet ik de fles op, drink hem in één keer leeg en gooi hem tegen de muur van het huis. Nog steeds geen reactie.

Ik roep: “Ezel” en maak dat ik wegkom. Na een korte tijd, hoe kan het ook anders in deze situatie, voel ik de eerste regendruppels op mijn hoofd. “Geweldig!” reageer ik op de eerste druppels en nadat de woorden mijn mond hebben verlaten, breekt de storm alweer los.

Het maakt nu niet meer uit, denk ik, ik loop in de regen naar huis.

Na een minuut of twintig begin ik het koud te krijgen. Ik ben doorweekt tot op het bot en mijn motivatie om de hele weg naar huis te lopen daalt tot nul. Als ik de eerste auto achter me hoor, steek ik snel mijn duim op. Misschien stopt er iemand.

De eerste auto passeert me, net als de volgende op dezelfde manier.
Gefrustreerd door de behulpzame chauffeurs geef ik de volgende auto, die ik van achteren hoor naderen, geen duim omhoog, maar de mideelvinger. Ook deze passeert me tot hij meters voor me tot stilstand komt.
 
Ik loop naar de auto toe, klaar om naar de boze woorden van een boze bestuurder te luisteren, als het raampje naar beneden rolt en een vrouwenstem tegen me zegt: “Is dat hoe jullie tegenwoordig auto’s proberen tegen te houden? Je zou wat vriendelijker moeten zijn als je een lift wilt.”

“Sorry, maar ik heb tientallen auto’s voorbij zien rijden toen ik vol zat en geen van hen stopte.” Ik probeer me te verontschuldigen.

“Nou, dat kan ik dan wel begrijpen. Wil je dat ik je een lift geef en ergens afzet?” vraagt een vriendelijke stem en tegelijkertijd gaat de passagiersdeur open.

“Bedankt!” reageer ik kortaf op het vriendelijke gebaar en stap in de auto. Omdat het donker is in de auto, kan ik niet goed zien hoe de vrouw eruit ziet. Ze heeft een vriendelijke stem en door de gebrekkige verlichting in de auto gok ik dat ze voorlopig te laat is.

“Waarom zwerf je alleen door de straten in de regen? Horen jongens zoals jij op dit uur niet wild te feesten, met veel alcohol en even jonge en mooie meisjes?”

In antwoord op deze vraag beschreef ik kort het verloop van de avond, mijn frustratie erover en het feit dat het zo moest gebeuren omdat ik altijd te verlegen was geweest om op het juiste moment het juiste te doen.

Het kwam zeker door de alcohol dat ik ongewoon ontspannen was toen ik over de avond en mijn verlegenheid praatte met een volslagen vreemde. Om onverklaarbare redenen bekroop me een vertrouwd gevoel. Misschien was het de vriendelijke manier waarop ze tegen me sprak of het feit dat ze de enige persoon was die in dit regenachtige nee geïnteresseerd in me was en me een lift gaf in dit slechte weer. Het maakte niet uit. Ik wilde gewoon deze avond afmaken. Naar huis gaan, een warme douche nemen en naar bed gaan. De volgende dag volledig in bed doorbrengen en….

“Heb je het helemaal niet koud?” vroeg de vriendelijke stem, terwijl ik in gedachten de avond al had afgevinkt.

“Nu je het mij vraagt…”

“Jij? Ik ben Susanne. Noem me alsjeblieft niet haar. Dan voel ik me oud.”

“Oké – Susanne. Ja, ik heb het echt een beetje koud. Het heeft ook verdomd veel geregend.”

“Zomaar een idee – wat vind je ervan als we even naar mijn huis gaan. Ik woon hier maar een paar minuten vandaan, jij warmt een beetje op en dan breng ik je naar huis?” vroeg Susanne aan mij.

“Ik weet het niet,” antwoordde ik een beetje schaapachtig.
 
“Oké! Dat snap ik wel, het is een vreemde situatie. Nee, opgehaald worden door een compleet vreemde en dan vraagt ze of je mee wil naar haar huis. Sorry. Waar moet ik je naartoe brengen?” antwoordde ze.

“Is het ver?” vroeg ik aan Susanne.

“Naar mijn huis? Nee, misschien een paar minuten.”

“Ik wil al een beetje opwarmen.”

“Nou dan gaan we even naar mijn huis en dan kun je me vertellen waar ik je heen moet brengen.”

Het duurt echt maar een paar minuten voordat haar auto de ondergrondse parkeergarage in trekt.

“Een ondergrondse parkeergarage is geweldig” legde Susanne me uit, “Je kunt altijd droog naar je flat” en ze glimlachte terwijl ze naar me keek in mijn natte kleren.

Haar flat was op de eerste verdieping. Het was een ruime vierkamerflat. Toen we de flat binnenstapten voelde ik meteen een troostende warmte om me heen.

“Maar je kunt niet in die natte kleren blijven. Ik zal je een badjas geven en dan kun je je kleren uittrekken en boven de verwarming hangen. Daar zullen ze sneller drogen. Kom maar mee,” zei ze en ging haar badkamer in. “Hier kun je je omkleden. Wil je iets drinken?”

“Misschien bier,” zei ik een beetje verbaasd terwijl ik haar de badkamer in volgde.

“Geen probleem. Neem je spullen mee als je in de woonkamer komt. De badkamer uit en gewoon links aanhouden. Tot zo.”

Ze verdween alweer, mij achterlatend met haar badjas en mijn natte kleren. Moest ik dat echt doen? Moest ik me uitkleden en naakt naar haar toe gaan, alleen gekleed in een badjas?
 
Ik merkte nu pas dat ik haar nog niet echt had aangekeken. Tot nu toe had ik, verlegen als altijd, oogcontact vermeden en de flat rondgekeken. Alleen vanuit mijn ooghoek had ik haar profiel gezien.

“Helaas heb ik geen koud bier. Alleen kamertemperatuur.”

Ik hoorde Susanne vanuit de keuken. De stem haalde me uit mijn gedachten en plotseling was ik bezig mijn spijkerbroek los te maken en de rest van mijn kleren uit te trekken toen ik riep: “Het is goed.”

Met mijn kleren onder mijn arm liep ik vanuit de badkamer richting de woonkamer, halverwege kwam Susanne me tegemoet, pakte mijn kleren, stopte het bier in mijn hand en verdween met de woorden: “Ik hang je kleren boven de radiator, ze zijn echt nat. Ga je gang maar. Ik kom zo bij je.”

Met aarzelende stappen stapte ik de woonkamer binnen. Het bier in de ene hand en met de andere hand steeds de badjas onder controle houdend. Toen ik een paar stappen in de kamer zette en wat rondkeek, stond ze plotseling achter me en vroeg:

“Is het warm genoeg, of moet ik de verwarming wat hoger zetten?”

“Nee, het is warm genoeg. Bedankt voor het biertje.” Met deze woorden draaide ik me om en zag ik Susanne voor het eerst. Ze was misschien eind tiener, begin tiener – ik kon het niet met zekerheid zeggen, ik had tenslotte geen ervaring met het beoordelen van vrouwen die veel ouder waren dan ik.

Maar wat ik wel kon zien was dat ze een mooie vrouw was, ondanks haar overduidelijke leeftijd. De spijkerbroek zat strak om haar been. Het been was slank, de rest van haar lichaam kon ik niet onderscheiden omdat ze een dikke wollen jas over haar spijkerbroek droeg.

“Laten we gaan zitten.” zei Susanne, meer vragend dan vragend, terwijl ze met haar uitgestrekte arm naar de bank wees. Het was een gezellige hoekcombinatie versierd met veel kussens. Vastberaden ging ze als eerste zitten en wees naar de lege stoel aan haar zijde.

“Wees niet verlegen, ontspan je en neem plaats”.
 
“Oké”, antwoordde ik en ging zitten. Bewust liet ik wat ruimte tussen mij en Susanne, omdat ik nog niet echt kon waarderen wat ze in scde leidde.

“Zie je wel, geen probleem. Ik vraag me af waarom je zo verlegen bent jongen? Je ziet er immers goed uit en je bent duidelijk ook geen leeghoofd. Ik weet zeker dat de meisjes je leuk zouden vinden als je wat meer met ze zou praten. Vertel me eens wat over jezelf. Wat zijn je hobby’s?”

Dus ik begon te vertellen over mijn hobby’s, mijn vrienden op school, waar ik op mijn volgende vakantie naartoe zou gaan en over Denise.

“Vergeet die kleine, als ze gaat rotzooien met je vriend, zoek dan gewoon iemand anders.” Haar advies klonk zo simpel en helder, alleen kon ik deze conclusie nog niet in mijn hoofd implementeren.

Toen ik iets als antwoord wilde zeggen, leunde ze plotseling iets naar voren, deed haar wollen jas open en zei: “Oef, ik heb het nu echt warm, sorry, ik moet mijn jas snel uittrekken. Maar blijf praten, het leek alsof je iets tegen Denise wilde zeggen…”

De woorden bleven echter in mijn hoofd. Terwijl ze het jasje over haar armen liet glijden, kon ik plotseling de rest van haar lichaam zien. Kleine, stevige borsten staken duidelijk af onder het strakke T-shirt en toen ze zich even van me wegdraaide om haar jasje op de nabijgelegen stoel te gooien, moest ik haar borsten met mijn blik fixeren.

Op het moment dat ze zich weer naar me omdraaide, wendde ik mijn blik hectisch van haar af, zodat het haar meteen moet zijn opgevallen hoe ik me de afgelopen seconden alleen maar op haar buste had gericht.

“Wil je nog iets drinken?” vroeg Susanne, in een poging de situatie een beetje te neutraliseren.

“Nee dank je,” antwoordde ik snel en zette de fles neer op de salontafel.

In mijn beweging vergat ik echter dat ik alleen in haar badjas gekleed was en daaronder naakt. Mijn beweging maakte de knoop een beetje los en de onderkant van de badjas ging open, waardoor mijn beste deel even bloot kwam te liggen. Snel legde ik beide uiteinden van de kamerjas weer op elkaar.
 
“Je hoeft je niet te verstoppen!” onderbrak Susanne snel, “Je hoeft je niet te schamen voor wat ik heb gezien, ik vond het mooi. Waarom laat je me niet nog een keer zien wat je zo snel wilde verbergen?”

Met tegenzin en besluiteloze handen friemelde ik wat aan de badjas en deed hem heel langzaam weer open.

Susanne schoof dichter naar me toe, legde haar linkerarm om mijn nek en haar rechterarm bewoog langzaam van borsthoogte naar beneden richting de opening tussen mijn benen.

“Je hoeft alleen maar te zeggen wanneer je wilt dat ik stop. Dan stop ik meteen.” Vroeg ze me met een zachte, tedere stem.
Haar hand had inmiddels de bovenkant van de opening bereikt en langzaam baande haar vingers zich een weg naar de basis van mijn pik.

Er kwam geen woord over mijn lippen, daar had immers nog nooit een vrouw me aangeraakt, waar haar vingers zich langzaam en steviger om mijn pik sloten. De reactie van de aanrakingen bleef niet uit en hij verstijfde snel en ging langzaam rechtop staan. Haar bewegingen waren kort en teder.

Haar greep verslapte een beetje naarmate hij voller werd. Ze streelde de top met haar nagels tot ze mijn eikel bereikte. Haar duim en wijsvinger sloten zich nu langzaam om mijn eikel en ze trok de voorhuid terug. De eerste natte druppel was zichtbaar aan het topje.

“Hmmmm,” hoorde ik uit Susanne’s mond, “ik vind de eerste druppel lekker. Je hebt een lekkere pik. Geil en stevig. Voelt heel heet aan, d vriend.”

Met haar aanrakingen kon ik niets antwoorden. Met haar hand op mijn pik en haar woorden direct in mijn oor gefluisterd, haar lippen langs mijn oor, werd ik overweldigd, ik moest oppassen niet al mijn sperma al op haar bank te morsen.

Haar hand sloot zich stevig om mijn schacht en met haar duim verspreidde ze de eerste druppel van mijn lust langzaam, met ronddraaiende bewegingen over mijn eikel, tot hij mollig en in volle glorie glom.

Dit was precies het moment waarop ik het niet langer kon volhouden. Mijn pik trilde snel en de eerste lading schoot eruit. Het was ongemakkelijk en ik begon mijn benen samen te knijpen, omdat ik mijn trillende pik wilde bedekken met mijn badjas.
 
“Nee! Laat het! Geniet ervan! Ga zitten en laat mij het doen. Het is niet erg. De eerste keer en de spanning gaan wat sneller,” probeerde Susanne me wat te kalmeren. Haar linkerarm, die net nog achter mijn hoofd was geweest, trok me langzaam bij mijn schouder naar achteren. Haar handpalm bewoog over mijn eikel, ving de laatste druppels van mijn sperma op en verdeelde ze over mijn eikel. Mijn pik trilde bij elke beweging van haar hand.

“Kijk hoe ik je pik streel.”

Ik liet mijn hoofd zakken en zag hoe ze mijn pik, nat van het sperma, vasthield en de eikel tussen haar vingers masseerde.

“Je had het echt nodig, zoals het uit je schoot!” zei ze, wijzend naar de salontafel. Daar kwam mijn uitstorting vandaan. Het enige wat me ontsnapte was een snelle “Sorry.”, meer kon ik niet uitbrengen terwijl ze mijn trillende pik nog steeds in haar hand hield.

“Het is niets wat je niet snel weg kunt vegen.” grijnsde ze naar me. Met die woorden maakte ze haar greep op mijn natte vriend los, haalde haar linkerarm naar voren en zo snel dat ik het met mijn ogen nauwelijks merkte, trok ze haar T-shirt uit.

Ik staarde haar met wijd opengesperde ogen aan. Ze droeg geen beha onder haar shirt. De tepels van haar kleine borsten waren stijf en mollig en staken duidelijk af. Het was een prachtig gezicht. Het was een prachtig gezicht. Met het hemd in haar handen veegde ze snel mijn pik schoon, daarna de tafel en tenslotte haar handen. Het topje landde met een snelle beweging op de dichtstbijzijnde stoel.

“Nu ben ik echt heet.” Met deze woorden stond ze op en plaatste zich recht voor me. Eén hand streelde al over haar harde tepels, terwijl de andere langzaam langs haar buik naar de tailleband van haar broek bewoog.

“Vind je het erg als ik wat van mijn kleren uittrek?”

Ik wist zeker dat ze geen antwoord op die vraag wilde.